مطالعه مقایسه ای روش های طراحی دال های دو طرفه بتن آرمه در آیین نامه بتن ایران (آبا)

در این پایان نامه روش های پیشنهادی طراحی دال های بتن آرمه در آیین نامه ایران (آبا) برای 3 تیپ دال با تیر بین تکیه گاهی، دال تخت و دال تخت با تیر محیطی مورد بررسی قرار گرفته و میزان مصالح مصرفی به عنوان معیاری برای سنجش روش اقتصادی در نظر گرفته شده است. در طراحی دال های 2 طرفه بتنی، دال به نوارهای تقسیم می گردد و طراحی دال به طراحی خمشی این نوارها منجر می گردد. طراحی این نوارها با روش های مختلف یکسان و مشابه طراحی خمشی تیرها می باشد. بنابراین، تفاوت این روش ها در نحوه ی تقسیم بندی دال به نوارهای طرح و میزان لنگر طراحی در هر یک از این روش-ها می باشد. در این تحقیق دال های دو طرفه در هر تیپ با شرایط هندسی و بارگذاری زنده یکنواخت یکسان و به 6 روش ضرایب لنگر خمشی (در دال با تیر بین تکیه گاهی)، روش مستقیم، روش قاب معادل، روش خطوط تسلیم، روش نواری و روش اجزای محدود تحلیل و براساس آبا و مبحث 9 مقررات ملی ساختمان طراحی شده و سپس مقادیر لنگرها و آرماتور مصرفی در قالب نمودارهای رسم و با هم مقایسه شده است. لازم بذکر است که بار مرده دال بر اساس ضخامت دال و بار معادل تیغه بندی بدست آمده که ضخامت دال به نوبه ی خود با توجه به ابعاد دال، تیر، ستون و روش طراحی بدست آمده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در دال های با تیر بین تکیه گاهی روش مستقیم مقدار آرماتور بیشتری و روش خطوط تسلیم مقدار آرماتور کمتری نسبت به روش های دیگر نیاز دارد. در دال های تخت با تیر لبه روش نواری مقدار آرماتور کمتری نسبت به مابقی روش ها نیاز دارد و در دال های تخت بجز در مرز بین دال یک طرفه و دو طرفه ( نسبت عرض به طول پانل برابر با 0/5) که روش مستقیم آرماتور کمتری نیاز دارد در سایر نسبت ها روش نواری آرماتور کمتری نیاز دارد.